Een paradoxale tekst! Als het hart lacht, dan denk je toch zeker aan het goede! Je koppelt vreugde niet aan verdriet. Maar toch: als je de tekst goed tot je door laat dringen herken je bij jezelf dat ook bij het lachten het hart vaak pijn lijdt en dat verdriet je uiteindelijk kan overmannen. De gebrokenheid in je eigen gezin, (kerk)familie, maatschappij en in de wereld, op heel de aarde, werkt ten diepste door alles heen.

Er is veel pijn door die gebrokenheid. Pijn door ziekte, operaties, handicaps, gebreken in de ouderdom, door afhankelijk te zijn of te worden, psychische pijn, pijn aan het leven zelf…
Veel ‘hartenpijn’.
We weten vaak zo weinig van elkaar, want we houden ons liever groot ten opzichte van de ander. We zijn bang voor ‘verkeerd’ meeleven, voor ondoordachte reacties enz. En de ‘wereldpijn’ houden we liever een beetje op afstand.
Er wordt zoveel geleden. Geleden in stilte. Zou dat ook iets met deze tekst te maken hebben?
Jezus leerde ons om te bidden. Bidden voor onze medemens, voor de wereld om ons heen.
De kracht van het gebed is zo groot, omdat Gods Geest troost en wonderen verricht.

Openbaring 21:4 En God zal alle tranen van hun ogen afwissen, nergens meer pijn en verdriet…

Liedboek nr. 854
Gebed voor een operatie
Mijn hart is bang, God,
voor wat komen gaat.
Nooit hoefde ik mijzelf
uit handen te geven
zoals nu.
Breng de onrust
in mij tot zwijgen.
Geef het mij
me toe te vertrouwen.
Waak over mij dat uur.
leid de handen
Van de artsen.
laat mij niet vallen uit uw hand.